Dnia 2 grudnia w łagiewnickim sanktuarium św. Antoniego oraz bł. Rafała Chylińskiego odprawiona została Msza św. ku czci błogosławionego patrona sanktuarium. Przewodniczył jej i słowo Boże wygłosił ks. dr Waldemar Kulbat, redaktor łódzkiego dodatku do „Niedzieli”. Wszystkich przybyłych przywitał gwardian łagiewnickiego klasztoru o. Ireneusz Klimczyk, przedstawiając również na początku życiorys bł. Rafała. Po Mszy świętej w kaplicy bł. Rafała odmówiono modlitwy do świętego patrona i byłą możliwość uczczenia jego relikwii.
Natomiast bracia z zespołu „Pokój i dobro” i ojciec wicerektor Michał Brzezicha, za zaproszenie dyrekcji 21. Wojskowego Szpitala Uzdrowiskowo-Rehabilitacyjnego, udali się do Busko Zdroju na uroczystość, podczas której wspomniany szpital otrzymał patronat bł. Rafała Chylińskiego. Eucharystii o godz. 11:00 w kaplicy szpitalnej przewodniczył biskup polowy Wojska Polskiego Józef Guzdek, a wikariusz Prowincji o. Piotr Szczepański przekazał szpitalowi relikwie naszego błogosławionego i wygłosił homilię podczas Mszy świętej.
Oto krótki życiorys naszego błogosławionego współbrata, którego wstawiennictwa dziś przyzywaliśmy:
Błogosławiony Rafał Chyliński urodził się 6 stycznia 1694 r. we wsi Wysoczka k. Poznania. Na chrzcie otrzymał imię Melchior. Naukę początkowo odbywał w domu, zaś w wieku 16 lat rozpoczął kształcenie w kolegium jezuickim w Poznaniu. Po 3 latach nauki wstąpił do wojska, otrzymując przydział do regimentu królewskiego. Jednak, jak sam mówił, wojsko nie było jego powołaniem. W 1715 r. Melchior wstępuje do Zakonu Braci Mniejszych Konwentualnych, wybierając służbę dla Pana. Przyjmuje imię zakonne Rafał. Po studiach teologicznych zostaje wyświęcony na kapłana. Przebywa w różnych klasztorach w centralnej Polsce (Radziejów, Łódź, Kalisz, Warszawa, Warka), gdzie daje się poznać jako gorliwy spowiednik, asceta, a nadto człowiek wielkiego miłosierdzia, troszczący się z wielką troską o ubogich. W 1736 r. udaje się do Krakowa, gdzie wybuchła epidemia. Jego poświęcenie wywołuje podziw nawet u innych kapłanów. Ostatnie lata życie spędza w Łagiewnikach koło Łodzi. Odchodzi z tego świata 2 grudnia 1741 r. w opinii świętości. Zostaje beatyfikowany przez Jana Pawła II 7 czerwca 1991 r. w Warszawie.