Seminarium
Seminarium jest trzecim etapem formacji zakonnej (po postulacie i nowicjacie). Ma ono na celu przygotowanie do przyjęcia święceń i do pracy duszpasterskiej młodego zakonnika, który rozeznał w sobie powołanie do kapłaństwa.
Obecnie w naszym seminarium studiuje 34 braci kleryków z dwóch prowincji zakonnych: św. Maksymiliana Marii Kolbego z siedzibą w Gdańsku (prowincja gdańska) oraz Matki Bożej Niepokalanej z siedzibą w Warszawie (prowincja warszawska). Razem z klerykami swoją formację w seminarium odbywają również bracia junioryści.
Dla każdego z nas seminarium jest to szczególny czas poświęcony na rozeznanie i rozwój powołania, które można porównać do „ziarna” wrzuconego przez Boga w serce człowieka. Sposób naszego życia wyznacza Reguła Zakonu i inne pisma św. Franciszka oraz odpowiednie dokumenty i wskazówki Kościoła. Na podstawie zawartych tam wskazań można powiedzieć, że dojrzewanie owego „ziarna powołania” w człowieku odbywa się na kilku płaszczyznach. Należą do nich płaszczyzna ludzka, duchowa, intelektualna oraz duszpasterska (zwana też pastoralną).
Formacja ludzka
W przyszłości naszym zadaniem będzie pomoc i służba ludziom. Niejednokrotnie będziemy stawali się „duchowymi” ojcami dla osób, które postawi na naszej drodze Bóg. Chociaż zdajemy sobie sprawę, że nigdy w pełni nie sprostamy temu zadaniu, każdy z nas na etapie formacji seminaryjnej powinien dokładać wszelkich starań, aby być w przyszłości jak najlepszym kapłanem i duszpasterzem.
Formacja ludzka polega na zdobyciu dostatecznego stopnia dojrzałości ludzkiej i uczuciowej, poznaniu swoich mocnych i słabych stron. Ma to nam pomóc, abyśmy umieli bezwzględnie kochać i przyjmować drugiego człowieka, budować szczere i dojrzałe relacje.
Stawanie się coraz lepszym i dojrzalszym człowiekiem dokonuje się w naszym seminarium przede wszystkim przez własny trud i zaangażowanie w pracę na sobą. Pomocą w tym procesie służą wychowawcy, którzy przez rozmowy i przykład swojego życia starają się wskazywać nam właściwe postawy i sposoby osobistego rozwoju.
Formacja ludzka dokonuje się również w relacjach z innymi ludźmi, szczególnie z tymi, z którymi żyjemy na co dzień we wspólnocie. Wspólnota jest jednym z fundamentów życia franciszkańskiego. Relacje we wspólnocie – nie zawsze łatwe – są doskonałym środkiem do kształtowania w sobie otwartości na drugą osobę, uczą one pokory i cierpliwości (a to bardzo ważna cnota w życiu zakonnym).
Ostatecznie stawanie się dobrym człowiekiem musi mieć źródło w najlepszym Nauczycielu i Wychowawcy, jakim jest Jezus. Dlatego tak ważna w życiu każdego brata jest formacja duchowa i modlitwa.
Formacja duchowa
Modlitwa w życiu seminaryjnym jest podstawową przestrzenią, w której dokonuje się rozeznanie i rozwój powołania. W czasie modlitwy każdy z nas ma łaskę wejścia w bezpośrednia relację z samym Źródłem i Wzorem swego powołania – Jezusem Chrystusem.
W naszym seminarium szczególną formą modlitwy jest modlitwa wspólnotowa. Każdego dnia spotykamy się w kaplicy rano, około południa i wieczorem, aby wspólnie odmawiać Brewiarz.
Codziennie też uczestniczymy w Eucharystii, rozmyślamy nad Słowem Bożym i praktykujemy czytanie lektur duchowych. Obok tych praktyk, w zależności od okresu liturgicznego odprawiane są różne nabożeństwa: Różaniec, Gorzkie żale czy Droga Krzyżowa.
Drugą formą modlitwy jest modlitwa indywidualna. Parafrazując słowa bł. Teresy z Kalkuty: każdy kapłan, kandydat do kapłaństwa, aby mógł być dobrym kapłanem powinien poświęcać na modlitwę osobistą, co najmniej jedną godzinę w ciągu dnia.
Dobrą sposobnością do praktykowania modlitwy osobistej jest dla nas codzienna adoracja Pana w Najświętszym Sakramencie oraz comiesięczne dni skupienia i konferencje ojca duchownego. Pomocą w rozwoju życia duchowego jest też indywidualna pomoc i rozmowy z kierownikiem duchowym oraz uczestniczenie w grupach modlitewnych.
Formacja intelektualna
W seminarium oprócz rozwoju duchowego, różnych zadań duszpasterskich, klerycy zgłębiają swoja wiedzę poprzez studia teologiczne. Nauka o Bogu, poznawanie Go jest bardzo potrzebne do przyszłej pracy duszpasterskiej. Pierwsze dwa lata studiów to wykłady z filozofii. Tutaj kleryk stara się pogłębić wiedzę z takich przedmiotów, jak: historia filozofii, antropologia, historia Kościoła, filozofia Boga, religiologia, teoria poznania, logika, i wiele innych, które wyjaśniają nam sprawy związane ze zrozumieniem dzisiejszego świata, człowieka.
Następne cztery lata studiów to teologia. Tu już dokładniej zgłębiamy Słowo Boga poprzez studiowanie Pisma Świętego, uczymy się, jak to słowo przekazać innym – homiletyka, katechetyka, i już bezpośrednio przygotowujemy się do dalszej pracy duszpasterskiej w świecie.
Należy także wspomnieć o możliwości nauki języków obcych. Mamy do wyboru język angielski, język włoski albo język niemiecki, zaczynając od poziomu podstawowego, a kończąc na zaawansowanym – konwersatorium. Szczegółowy wykaz przedmiotów wykładanych w seminarium możesz znaleźć w dziale Nauka.
Oprócz tych wszystkich obowiązków, nasi profesorzy dbają także o poszerzenie naszej wiedzy nie tylko poprzez wykłady, ale także poprzez różnego rodzaju sympozja. W roku akademickim w naszym seminarium odbywają się dwa sympozja, których tematyka jest różna: franciszkańska, teologiczna albo filozoficzna. To zgłębianie tajemnicy Boga poprzez naukę powinno prowadzić nas do ciągłego poszukiwania Go na modlitwie, powinno także nauczyć nas odpowiadać na najgłębsze i najboleśniejsze pytania, jakie nurtują ludzkie serca i sumienia.