Czas szybko mija i oto znowu mieliśmy comiesięczny dzień skupienia, tym razem tematem była walka duchowa.
Konferencje wygłosił nam o. Mariusz Książek, który w tę sobotę przyszedł do nas z łagiewnickiego klasztoru (znajdującego się obok seminarium). W pierwszej konferencji wyjaśnił nam czym jest walka duchowa i czy w ogóle trzeba ją prowadzić. Odpowiedź była następująca: nie da się być chrześcijaninem nie prowadząc walki duchowej: jest ona nieodłączną częścią naszego życia. Nie ma świętości bez walki duchowej. Po krótkim wprowadzeniu o. Mariusz opisał nam 4 główne fronty walki duchowej: 1. Walka przeciwko grzechowi, 2. Walka przeciwko samemu szatanowi, 3. Walka przeciwko światu, 4. Walka przeciw ciału.
Następnie opisał strategie szatana, by nas pogrążyć w grzechach: 1. Separowanie się od Boga (przez grzech ciężki) i od wspólnoty (przez kłótnie itp.), 2. Uderzanie w najsłabsze punkty (zranienia, słabości, upodobania), 3. Stwarzanie pozorów dobra i kuszenie przyjemnością, konformizmem (np. myślenie: „większość tak robi, to ja też mogę”).
Potem podał sposoby walki duchowej: 1. Słuchanie słowa Bożego, 2. Praktyka pokuty i nawrócenia, 3. Modlitwa osobista i post, 4. Celebracja sakramentów i sakramentaliów, 5. Przebaczanie urazów, 6. Uciekanie się do Matki Bożej, 7. Czujność, 8. Zachowywanie czystej intencji w tym co robimy.
W drugiej konferencji ojciec opisywał jak wyglądała walka duchowa u św. Maksymiliana Marii Kolbego. Tak w skrócie: św. Maksymilian akcentował rolę Niepokalanej w walce duchowej (w relacji i łączności z Maryją, Tą, której szatan nigdy nie pokonał, jest na pewno łatwiej i bezpieczniej). Środki: 1. Modlitwa (nasze życie ma być przepojone modlitwą), 2. Pokuta (przyjmowanie codziennych krzyży i naśladowanie w tym Pana Jezusa), 3. Sumienne wypełnianie ślubów zakonnych, 4. Dbałość o cnotę pokory.
Dziękujemy Ojcze! Pokój i Dobro!
