Oto się powiedzie mojemu Słudze, wybije się, wywyższy i bardzo wyrośnie. Jak wielu osłupiało na Jego widok, tak nieludzko został oszpecony Jego wygląd i Jego postać była niepodobna do ludzi; tak mnogi narody się zdumieją, królowie zamkną przed Nim usta, bo ujrzą coś, czego im nigdy nie opowiadano, i pojmą coś niesłychanego.
Iz 52, 13-15
Dzisiaj wspominamy chwalebną Mękę Pana naszego Jezusa Chrystusa. Wczoraj po uroczystej Mszy Wieczerzy Pańskiej, gdy wspominaliśmy ustanowienie sakramentów Eucharystii i Kapłaństwa, kapłan obnażył ołtarz, a Pan Jezus w Najświętszym Sakramencie został przeniesiony do kaplicy przechowania, tzw. ciemnicy. Symbolizuje to obnażenie i opuszczenie Chrystusa, który po pojmaniu w Ogrójcu i wstępnym przesłuchaniu, noc spędził samotnie w lochu.
Dzisiaj jest jedyny dzień w roku, kiedy Kościół nie sprawuje Eucharystii. Sprawuje się jednak liturgię na cześć Męki Pańskiej, której przewodniczy kapłan ubrany w czerwone szaty mszalne. Celebracja rozpoczyna się od liturgii Słowa, składająca się z dwóch czytań oraz opisu Męki Pańskiej z Ewangelii wg św. Jana, która może zostać odczytana lub odśpiewana. Na zakończenie tej części odbywa się uroczysta modlitwa powszechna, zgodna z układem jakim posługiwali się chrześcijanie do V w. Po niej następuje główny moment tej liturgii, czyli uroczysta adoracja Krzyża. Kapłan odsłania, zakryty od V niedzieli Wielkiego Postu, Krzyż, ukazując najpierw jego górną część, potem prawe ramie i na koniec cały Krzyż. Potem każdy wierny podchodzi i oddaje cześć Krzyżowi poprzez uklęknięcie lub zgodnie z innym zwyczajem. Po adoracji udzielana jest Komunia Święta, która konsekrowana była podczas wielkoczwartkowej Mszy Św. Na koniec liturgii przenosi się Najświętszy Sakrament do Grobu Pańskiego i tam wystawia do publicznej adoracji, aż do Wigilii Paschalnej.
W naszym parafialnym kościele, którym jest Sanktuarium św. Antoniego, liturgii przewodniczył rektor o. Piotr Matuszak, a my śpiewaliśmy Mękę Pańską oraz pieśni podczas adoracji Krzyża. Poniżej zdjęcia:
