Wszechmogący, najświętszy i najwyższy Boże, Ojcze święty, i sprawiedliwy, Panie, królu nieba i ziemi,
dzięki Ci składamy z powodu Ciebie samego …Reguła niezatwierdzona, 23,1
Głównym tematem marcowego dnia skupienia było uwielbienie i wytrwałość. Do podjęcia tych dwóch praktyk zachęcał nas o. Andrzej Zając OFMConv, który poprowadził dla nas ten dzień skupienia. Wielki post nie jest bowiem czasem przygnębienia, smutnego umartwiania się, czy skupienia na swojej nędzy. Jest dla nas łaską, czasem danym nam po to byśmy otworzyli się na Boga, dostrzegli Jego obecność w otaczającym nas świecie i w naszym życiu oraz uwierzyli, że On pragnie naszego dobra.
Drogą do tego jest wdzięczność. Łatwo jest nam dziękować gdy mamy zdrowie, prace, dobre relacje z ludźmi. Jest to jednak dopiero początek tej drogi. Fragment, na którym uczymy się dostrzegać i dziękować Bogu za wszelkie dobro jakie spotyka nas każdego dnia. Te proste sytuacje pomagają nam wzrastać w ufności – wierzyć że Bóg jest dobry. Przychodzi jednak czas próby: choroba, utrata pracy, rozpad przyjaźni. Czy potrafimy w tym dostrzec łaskę? A tymczasem, to właśnie te trudne doświadczenia, ukazują nam prawdę o nas samych – czy moje trwanie przy Bogu wynika z czystej miłości ku niemu, czy też jest podyktowane korzyściami jakimi z tego mam.
Pojawia się wybór: mogę mimo wszystko trwać i wierzyć, że Bóg jest dobry, dziękując Mu za wszystko co zamierzył lub pogrążyć się w narzekaniu, wściekłości i obwinianiu całego świata i Boga za to, że nie spełnia moich życzeń – ostatecznie doprowadzając do poczucia beznadziei.
Z pomocą przychodzi nam dar kolejnego Wielkiego postu, czas wzmożonej łaski, czas który jest dla nas darem dobrego Boga. Zastanówmy się, jak dobrze go przeżyć by i w nas dokonała się owa zbawienna przemiana serca. Niech Pan obdarzy Was Pokojem!
