„[…]Patrzymy, słuchamy, czytamy i… ostatecznie wierzymy, choć rzadko jesteśmy naocznymi świadkami wydarzeń, o których informują nas inni. W naszym codziennym wierzeniu powołujemy się na ogólnospołeczne autorytety, które cieszą się powszechnym zaufaniem.
Wiara jest również informacją o Bogu, którą przekazują nam autorytety i świadkowie zdarzeń, doświadczeń i znaków, które towarzyszyły ludziom różnych czasów i kultur. Wydarzenia te w dużej części zostały spisane (Pismo Święte), inne zaś w różnych formach stały się treścią przekazu z pokolenia na pokolenie (Tradycja). Tak właśnie wiara stała się Twoim udziałem. Jej nieoczywistość i niemożliwość empirycznego – namacalnego zweryfikowania, stawia ją poza pewnością czy opinią i każe ludziom wierzącym całkowicie zaufać doświadczeniu kilku tysięcy lat, w ciągu których miliony ludzi pochylało się przed Bogiem i doświadczało Jego mocy.
„Wiara jest poręką tych dóbr, których się spodziewamy, dowodem tych rzeczywistości, których nie widzimy” (Hbr 11,1). Wiara zatem jest zaufaniem Bogu, który jest Prawdą i nikogo w błąd nie może wprowadzić. Bóg, który objawił się człowiekowi minionych czasów: „Wielokrotnie i na różne sposoby przemawiał niegdyś Bóg do ojców przez proroków, a w tych ostatecznych dniach przemówił do nas przez Syna” (Hbr 1,1), najpełniej objawił się w Jezusie Chrystusie, czego naocznymi świadkami byli ludzie tamtych czasów, którzy na kartach czterech wersji Ewangelii złożyli świadectwo swoich doświadczeń: „[To wam oznajmiamy], co było od początku, cośmy usłyszeli o Słowie życia, co ujrzeliśmy własnymi oczami, na co patrzyliśmy i czego dotykały nasze ręce” (1 J1,1).
Uwierzyć oznacza przyjąć Boga objawionego przez Jezusa w Duchu Świętym, który wytyczył człowiekowi drogę prowadzącą do zbawienia. […]”
Tekst jest fragmentem artykułu o. Jerzego Szyrana „Artykuł dla wierzących”, zamieszczonego w 108 numerze „Naszego Życia”.