Spośród wielkopostnych praktyk w Kościele, na szczególną uwagę zasługuje nabożeństwo Drogi Krzyżowej. Zatapianie się w zbawczych misteriach śmierci Chrystusa nie tylko uświadamia nam Jego miłość, ale i wskazuje drogę, którą warto pójść, a która nie kończy się w grobie.
Nabożeństwo powstało w Jerozolimie, a rozpropagowali je franciszkanie. Składa się z czternastu stacji, które odtwarzają ostatnie chwile z życia Chrystusa. Temu przypominaniu naszego zbawienia towarzyszą rozważania natury moralnej. Droga Krzyżowa wskazuje nam przez to, jak prowadzić drogę naszego życia. Dziś każdy bez większego trudu ma do dyspozycji różne wersje nabożeństwa, przygotowane specjalnie dla różnych stanów życia, zawodów, czy wieku wiernych. Doskonale zadomowiła się w Polsce praktyka odprawiania Drogi Krzyżowej ulicami miast. Jest ona również świadectwem tego, że nie wstydzimy się męki naszego Zbawiciela.
Dobre przygotowanie się do Świąt przez praktyki wielkopostne pozwala w Wielki Piątek z nadzieją patrzeć na grób Chrystusa. W Wigilię Paschalną ten grób – już pusty, nie będzie mówił pustych słów, ale konsekwentnie będzie wskazywał cen naszej drogi.
Warto przychodzić na to piękne nabożeństwo odprawiane w naszych kościołach w piątkowe popołudnia, by w atmosferze skupienia i świadomości przeżywanego czasu pokuty, przez rozpamiętywanie świętego życia Jezusa nabrać sił do uczynienia naszego życia bardziej świętym.