[blockquote]Śpiew jest głosem Kościoła,
niezbędną częścią jego uroczystości,
czyni piękną nawet pustynię;
daje zajęcie Aniołom,
jest duchową ozdobą niebiańskiej republiki…
(św. Bazyli) [/blockquote]
W naszym Seminarium już od kilku lat istnieje grupa braci, która z radością w sercu, z własnej woli pragnie śpiewać dla Pana. Do chóru seminaryjnego należy kilkunastu braci. Wielu pewnie zada pytanie, jaki jest cel naszego istnienia. Śpiewamy przede wszystkim po to, by wielbić Boga. Uczestnicząc w liturgii przez śpiew czynimy ją piękniejszą. Nie stanowimy grupy złożonej z profesjonalistów, i nie dążymy do osiągnięcia tego, co przerasta nasze możliwości, ale to, co robimy staramy się wykonywać w miarę poprawnie.
Zwykle uczestniczymy w uroczystościach związanych z naszym Seminarium i życiem zakonnym. Należą do nich śluby wieczyste naszych braci, święcenia diakonatu a także wielka uroczystość święceń kapłańskich. Także, co roku chwalimy i uwielbiamy Boga swym śpiewem w dniu wspomnienia błogosławionej śmierci św. Franciszka z Asyżu. W 2007 roku nasz chór upiększał liturgię podczas Uroczystości Jubileuszu 25-lecia Kanonizacji św. Maksymiliana M. Kolbego, która odbyła się w Niepokalanowie w dniach 19-21 października.
Skład naszego chóru nieco się zmienia, gdyż dołączają do niego niektórzy bracia z pierwszego roku, a także inni chętni, z czego się bardzo cieszymy. Życzymy wszystkim, poprzez słowa papieża Jana Pawła II, aby „nadawanie melodii Słowu Bożemu, czy też rozbrzmiewanie bez słów – muzyka, głos serca – wzbudzało ideały piękna, aspiracji do doskonałej, nie zakłóconej ludzkimi pasjami harmonii oraz marzenie o powszechnej komunii.”
